Het duo Driessens & Verstappen heeft een grote fascinatie voor processen van groei en verandering. Deze interesse is ontstaan tijdens hun studie aan de Rijksakademie: ‘We kwamen er achter dat we eigenlijk net zozeer geïnteresseerd waren in de onderliggende processen en randvoorwaarden waarbinnen iets tot uitdrukking kan komen, als de uiteindelijke kunstwerken op zich. We vroegen ons af of je kunstwerken kunt laten ontstaan in plaats van ze te maken? En kunnen die kunstwerken die uit zo'n proces ontstaan telkens nieuw en anders zijn, zodat ze elk uniek zijn? En kun je dit principe van vernieuwing en verandering ook in het proces inbouwen? Kortom: kun je de productie van kunst automatiseren?
Een belangrijke bron van inspiratie voor het duo zijn de zelfgeorganiseerden processen in de natuur dat met zijn fysische en chemische processen het leven continu nieuwe vormen voortbrengt. Geïnspireerd door onder andere deze wetenschappelijke ideeën, zijn ze generatieve systemen gaan ontwikkelen waarin decentrale organisatieprocessen centraal staan.
Bij DordtYart gaan ze verder met een onderzoek waaraan ze al eerder begonnen zijn: het erosieproces. In de hal vind je een eerder gemaakt werk, de 49-delige Morfotheek #11. Een installatie waarin zeven figuren van tin het erosieproces versnelt hebben doorgemaakt. De vormen van zijn door de slijtage getransformeerd van complex naar eenvoudig. De kleinste en meest vormeloze objecten uit de reeks zijn het langst blootgesteld geweest aan het erosieproces.Aan deze installatie wordt komende tijd een nieuwe Morfotheek toegevoegd. Het duo speelt met de tijd door het erosieproces van een aantal souvenirs te versnellen door ze in autobanden vol steentjes en water te laten draaien. De vormen van de souvenirs, die staan voor herinnering en een moment in de tijd veranderen van complex naar eenvoudig, terug naar een basisvorm.
